Stan wojenny został wprowadzony w Polsce w nocy z 12 na 13 grudnia 1981 r. Władzę przejęła Wojskowa Rada Ocalenia Narodowego (WRON) pod przywództwem gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Celem władz komunistycznych była likwidacja protestów społecznych oraz zniszczenie masowego ruchu opozycyjnego skupionego wokół NSZZ „Solidarność”. 

Władze komunistyczne jeszcze 12 grudnia 1981 r. przed północą rozpoczęły zatrzymywanie działaczy opozycji i NSZZ „Solidarność”. 13 grudnia Polskie Radio i Telewizja Polska emitowały od rana wystąpienie przewodniczącego WRON gen. Wojciecha Jaruzelskiego, a na ulicach pojawiły się wojsko, milicja i czołgi. W ciągu kilku dni w 49 ośrodkach internowania umieszczono prawie 5 tys. osób; łącznie internowano 10 tys. osób. 

Na podstawie dekretu o stanie wojennym zawieszono podstawowe prawa i wolności obywatelskie, wprowadzono tryb doraźny w sądach, zakazano strajków, demonstracji, milicja i wojsko mogły każdego legitymować i przeszukiwać. Wprowadzono godzinę milicyjną, a na wyjazdy poza miejsce zamieszkania potrzebna była przepustka. Korespondencja podlegała oficjalnej cenzurze, wyłączono telefony, uniemożliwiając m.in. wzywanie pogotowia ratunkowego i straży pożarnej.

Stan wojenny zawieszono 31 grudnia 1982 r., a odwołano dopiero 22 lipca 1983 r. Nie jest znana dokładna liczba ofiar, które w wyniku wprowadzenia stanu wojennego poniosły śmierć. Szacuje się, że zginęło od kilkudziesięciu do ponad 100 osób.  W 2022r.,13 grudnia został ustanowiony Dniem Pamięci Ofiar Stanu Wojennego.